Και όποιος πιστεύει ότι ένας καταπιεστής έχει βελτιώσει τη συμπεριφορά του, τότε είναι απομονωμένος από αυτό που βρίσκεται, και αν δει ότι η αδικοπραξία του αύξησε την παραβίασή του μέχρι να φτάσει στην αύξηση του ποσού, τότε είναι το τέλος μιας υπόθεσης και αυτό είναι προς τιμήν του εγκληματία, και αν βλέπει ότι είναι άδικος, θα ερμηνευθεί σε τρεις πτυχές της αυτο-αδικίας, της αδικίας των άλλων και της έλλειψης ενθουσιασμού για τα συμφέροντα .